“We also invite you to hug the trees, picnic on the grass and talk to the birds (but don’t feed them).” Zo werden we vanochtend bij het hek van The Botanic Gardens verwelkomd. Vrij vertaald: loop lekker op het gras, knuffel met de bomen, picknick op het gras en praat met de vogeltjes (maar voer ze niet). In Nederland zou staan wat je vooral niet in het park mag doen. Dit geeft wat ons betreft al een beetje de andere mentaliteit aan van de Australiërs.

Eerst nog even terug naar gisteravond. We waren, zoals Nicolien al schreef, erg moe na een paar gemiste nachten goede slaap. Maar de rollen waren nu echt omgedraaid. Na het missen van de Apple store heb ik nog iets gedaan wat niet helemaal mijn gewoonte is: ik ben, weliswaar liggend in bed, in slaap gevallen voor de TV, terwijl er de laatste wedstrijd van de World Series honkbal werd herhaald (Go Yankees, good shopping…). Nou ja… eerder iets voor Nicolien.

Vanochtend hebben we na het ontbijt tickets gekocht voor de hop-on hop-off bussen van Sydney. Een gemakkelijke manier van vervoeren, en je komt langs de mooie (toeristische) plekken van de stad. Er zijn twee tours, de ene maakt een rondje rondom het centrum, inclusief een klein stukje noord-oever, de andere gaat naar Bondi-beach. Die doen we morgen, vandaag het rondje centrum. Bij Mrs Macquarie’s chair uitgestapt en via de Botanische tuinen naar Opera House gewandeld. In die tuinen veel, voor ons, bijzondere vogels. We hebben vooral veel over het gras gelopen (maar geen bomen geknuffeld) en genoten van de mooie flora en fauna. Ook erg mooi zijn de bankjes, die (uiteraard als sponsoring van de tuin) zijn opgedragen aan Ome Piet, omdat hij altijd zo genoot van het uitzicht (maar dat nu niet meer kan… RIP) of aan Kylie, omdat ze altijd de liefde van zijn leven blijft… Ok, iets te grappig ingezet misschien, er zaten mooie teksten bij op de bankjes. We vroegen ons wel af toen we op het bankje van de familie Fitzpatrick zaten of we zouden moeten opstaan als zij langs zouden komen…

Het Opera house en omgeving waren erg indrukwekkend. Het Opera house, omdat het een heel bijzonder en mooi gebouw is, de omgeving omdat het toeristisch is, maar ook weer niet. Zo moeilijk als het is om bijvoorbeeld alleen op de foto te staan met de Notre Dame achter je, zo makkelijk gaat dat met het Opera house. En het is er niet rustig, hoor. En wat ook opvalt: geen irritante verkopers die je van alles willen aansmeren. Erg fijn! Na een colaatje op een bankje aan de kade, waar we overwogen hebben wat er zou gebeuren als Excerpta of IBM ons een jaar Sydney zou voorstellen (doen we!) zijn we weer de hop-on hop-off bus ingestapt.

Aan de andere kant van Harbour Bridge (en inmiddels vandaag wel indrukwekkend 🙂 ) hebben we een stokbroodje gekocht, La vache qui rit en een fles grapefruit sap en hebben we heerlijk gepicnickt aan de haven. En die koe maar lachen… Overigens: op de foto’s lijkt het niet zulk mooi weer. Het zijn inderdaad geen strakblauwe luchten, zoals de afgelopen weken (en vanaf maandag weer… we vertrekken zondag naar Melbourne…), maar het weer is wel aangenaam. Temperatuur is goed, af en toe een waterig zonnetje, en droog. Niet zo leuk voor de foto’s, maar we hebben er geen last van. Wat minder aangenaam zijn de vliegen. Vooral rond de haven zijn ze veelvuldig aanwezig. En het zijn echte Australische vliegen: laid-back, relaxed. Ze gaan gerust op je bovenlip of zelfs onder je oog zitten, en zitten dan wel lekker. No worries, mate! Wel dus… vlieg op!

Na de lunch weer on-ge-hopt, en lekker even een half uurtje blijven zitten. We wilden naar de fish-market (en China-town, vraag me niet waarom na 3 dagen Hong Kong) en onderweg doezelde Nicolien lekker weg. Het zijn zware maar prachtige dagen. Vlakbij China-town is een overdekte markt, waar Nicolien mooi even een riem op de kop kon tikken, die was ze vergeten. China-town zelf was weer dezelfde ‘ellende’ als in Hong Kong, met het verschil dat in plaats van kleermakers en horlogeverkopers er nu masseurs en eettentjes hun diensten wilden bewijzen. En omdat het al laat was, was de vismarkt ook uitgestorven, op een grote pelikaan na die alle vuilnisbakken langsging. Andere keer beter.

We hebben de bus terug maar weer gepakt richting hotel. Met een vrolijke ‘Hi mate’ werden we weer begroet. En dat is zoals het hier gaat: iedereen is hier vriendelijk, wil een praatje maken, is hulpvaardig. Nog geen onvriendelijke mensen meegemaakt. Van de buschauffeur tot de onderhoudsman die onze internetverbinding kwam repareren (en dat leverde ons een andere kamer op, waar het allemaal wel werkte), iedereen is vriendelijk en maakt een praatje. Erg prettig, gezellig.

We gaan zo eten, en dan lekker slapen. We gaan maar niet te ver van het hotel eten, we hebben genoeg kilometers in de benen voor vandaag. Morgen staat The Rocks (oudste wijk van Sydney), Australian museum en Bondi beach op het programma. See y’all later!