In andere woorden, via de Bodensee, een nepslot, de Brennerpas, het prachtige Oostenrijk, de Alpen, Tirol, de Dolomieten, nu in Venetië neergestreken. Gemakkelijke toegang tot het internet is schaars tijdens onze reis, en we hebben een hoop bij te schrijven. We hebben immers al 1,634 kilometer afgelegd. Kortom, ‘fasten your seatbelt’, hier gaan we!

Het Zwarte Woud hebben we verlaten, met de belofte hier nog eens terug te komen. Voor weer een mooie wandeling. Het lijf heeft geleden, dat moet gezegd worden, maar het hoofd vond het de moeite waard. We zijn vertrokken richting de Bodensee. Rijden in deze gebieden vraagt opperste concentratie, en we kiezen er iets te vaak voor om dan ook maar door te rijden in plaats van her en der te stoppen. Dat zouden we vaker moeten doen, want och en wee, wat heeft Europa prachtige gebieden. Het zuiden van Duitsland is prachtig. Op en top idyllisch pracht en praal. Onze verwachting van het slot dat we gingen bezoeken was dan ook hoog. Eergisteren kwamen we aan in Schwangau, waar het wereldberoemde Sloss Neuschwanstein ligt. Het slot, gebouwd door Koning Ludwig, heeft model gestaan voor het Disney kasteel, zo zegt men. En inderdaad, het lijkt erop. Het is popperig, veel torentjes, gelegen aan de rand van de Alpen, in de bergen. Gisteren hebben we het slot bezocht. Een absolute ervaring.. Volgens echte Deutsche Grundlichkeit is alles strak geregeld. Een beetje ‘té’ wellicht, voor een nuchtere Hollander. Rij na rij, vervolgens een uur wachten tot de audio-tour begint, en wederom rij na rij. Het slot is bijzonder. Het werd gebouwd voor een geflipte koning met grootheidswaanzin, eind 19^e eeuw. De helft van het slot is nooit afgekomen, en de koning heeft er 179 dagen gewoond. Daarna is hij opgesloten, gek verklaard. Wij begrijpen wel waarom. Een bijzonder verhaal, maar toch niet een kasteel uit de Middeleeuwen, met authentieke elementen en een ridderverleden. We hebben er van genoten, en om gelachen, en we raden iedereen aan die in de buurt is om erlangs te rijden. Maar het slot ook werkelijk bezoeken is meer iets voor Aziaten (die leken er helemaal wild van te worden).

Na ons slot-bezoek zijn we richting het zuiden gereden. Oostenrijk in. Ook zoek naar Edelweiss en de familie Von Trapp. We waren best een beetje gespannen. De Alpen, de beruchte Brennerpass. We hebben vooral erg genoten, van het landschap. Ik ben geen wintersporter, dat zal niemand verbazen. Martijn ook niet, wellicht iets verrassender. Zodoende zijn wij ook niet bekend met het berglandschap, de passen. We hebben onze ogen uitgekeken. De wintersportoorden zijn goed herkenbaar. Nu nog groene weilanden en een zonnetje, maar over niet al te lange tijd raast hier de echte wintersporter van de berg af. Wij hebben respect voor hen. Respect omdat ze het voor elkaar krijgen die bestemmingen te bereiken met een laag sneeuw. En respect omdat ze van die immense bergen afdurven. Respect en een beetje jaloezie. Want wat zal het daar mooi zijn in de winter.

En zo reden we geleidelijk aan Noord-Italië binnen, waar we in Rasun gestopt zijn. Duitstalig Italië. Ze blijven ons verbazen, het blijft onduidelijk welke taal waar gesproken wordt. In Rasun hebben we overnacht, tussen de bergen, in een prachtig dal aan de rand van de Dolemieten. Vanuit dat prachtige dal zijn we vandaag richting Venetië vertrokken. En daar zijn we nu. De afgelopen week hebben we het getroffen met het weer. Het zonnetje was ons gunstig gezind. Het was alleen een beetje koud her en der (her op 1,000 meter hoogte, en der op 1,200 meter hoogte). Nu zitten we met veel plezier voor onze camper. In korte broek. Onder de luifel. Want het is hier heerlijk qua temperatuur. Het regent alleen pijpenstelen… Tja, het kan verkeren.

Het is ons afgeraden om morgen de oude stad van Venetië te bezoeken. In verband met de hoge waterstand en verwachte regen. Ik denk dat we eigenwijs zijn.

Tja, en zo verzandt een stukje op onze website in een opsomming van bestemmingen en gebeurtenissen. Ik schrijf graag over wat we meemaken, in plaats van waar we zijn geweest. Dan zullen we vaker moeten schrijven. Of gewoon heel kort zijn over wat we meemaken. En dat kan heel goed, want dat wat we meemaken is vooral heel veel plezier, verwondering over de mooie omgeving, fijne avonden in of voor de camper, met een spelletje. Ja, genieten van het moment, genieten van samen zijn, genieten van de onwetendheid over wat morgen brengt. Gewoon genieten dus..