Ik bedacht me nog wat zaken die niet onbesproken mogen blijven… Meer chitchat dus!

Doggy-bag
Wij doen er altijd een beetje lacherig over. Die malle Amerikanen die een doggy-bag vragen voor het eten dat ze in het restaurant niet op hebben kunnen krijgen. Wij hebben dit nu natuurlijk mee mogen maken. Het gebeurt echt. Hier wil ik dus wat over vertellen, maar gek genoeg niet vanuit humoristisch oogpunt.

Libby vroeg een doggy-bag voor het restant van haar heerlijke Chinese steakschotel. Gewoon, zonder te schromen. We gingen op weg naar LA downtown, Libby en David brachten ons terug naar ons hotel. Vlakbij ons hotel werd onze aandacht getrokken door een dakloze, terwijl we stil stonden voor een stoplicht kwam hij naar onze auto, vragen om geld… LA heeft 90.000 daklozen, extreem veel. Hetgeen gebeurde was dus alles behalve verrassend.  Echter, wat hierop volgde was wat mij betreft wel verrassend; verrassend en bijzonder. Libby nam haar doggy-bag, opende het raam en zei: He buddy, do you want this? Toen we de hoek omreden zagen we achter ons een dolgelukkig man op straat zitten, met een heerlijke Chinese steakschotel voor zich.

Waarom zou je schromen om een doggy-bag te vragen…

Borden
Ik schreef al eerder over het grappig mannetje op het verkeersbord. Er zijn er nog meer, veel meer. Een greep uit de gekke-borden-verzameling van vandaag.

Gespot op Highway 1: “Drunken driver, call 911”

Gespot op een afrit van Highway 1: “Bike riders; exit here”

Gespot op iedere straathoek: STOP

Gespot op Highway 1: “ Littering; 1.000 dollar fine”

Het weer
Korte weerupdate: het is hier prachtig. Geen idee over welke temperatuur we spreken, maar het is warm, zonnig en heerlijk! ‘s Avonds koelt het af en is het frisjes. Dan zou een vestje of trui wel fijn zijn, maar niet noodzakelijk.

Wat ons nog te wachten staat weten we niet. We keken dit weekend naar een baseballwedstrijd, verrassend genoeg (hihi, Martijn is helemaal in zijn nopjes, je kunt geen bar inlopen, de tv op de hotelkamer niet aanzetten of er is baseball). Hoe dan ook, we zagen een wedstrijd van de San Francisco Giants, gespeeld in San Francisco. Ik weet dat ik soms een beetje kan overdrijven, maar in dit geval niets dan de zuivere waarheid: er zaten mensen in het stadion met mutsen op en wanten aan… dat belooft wat.

7th inning stretch…
Ik zit in het stadion. De zevende inning is bezig. Martijn zegt tegen me: zullen we?! Ik had geen idee waar hij het over had (ervan uitgaande dat hij niet weg wilde). Iedereen in het stadion staat op. Ik, volgzaam als ik ben, ook. Een gezang breekt uit. De hotdogs en nacho’s worden aan de kant geschoven. Armen zwaaien in het rond. Ze deden de 7th inning stretch!!! Dat is dus iets dat bestaat en dat al die 50.000 mensen wisten. Halverwege de zevende inning doen ze een liedje en strekken ze de ledematen. Het liedje heeft Martijn in ons voorbereidend reisverslag geschreven, ik wist toen niet zo goed wat hij ermee bedoelde. Nu wel..

Lichaamsbeweging staat hoog in het vaandel in de States…

Sprinkler
Tot slot, net ontdekt door Martijn. Veiligheid is belangrijk in Amerika, stel je voor dat er aanleiding is om een hotel aan te klagen. Zodoende heeft ons hotel een sprinkler geïnstalleerd… in de douche. Kortom, als er brand uitbreekt in de douche; dan zitten wij veilig!!

Nog 1 dan…
Ingefluisterd door Martijn. Hij kijkt even naar het sportkanaal (haha, op zich al grappig, sportsportsport). Hij kijkt een sport die ook in Nederland aan het doorbreken is; Lacrosse. Dat zijn volwassen mannen, in een capribroek, met een helm op. En die volwassen mannen gooien een balletje over …. met een vlindernetje! En daar kijken miljoenen mensen naar, hier althans.