Vandaag vertrekken we vanaf Morro Bay voor het tweede gedeelte van Highway 1. Ons einddoel ligt boven San Francisco, Napa Valley. De wijnkenners zullen deze streek wellicht kennen, het ligt in Wine Country in Californië en er worden hier veel wijnen gemaakt. In onze Capitool reisgids staat een leuke rondtour door dit gebied, en die willen we rijden. Naar Napa Valley betekent ook via de Golden Gate Bridge rijden.

Maar eerst het tweede gedeelte van Highway 1, het mooiste gedeelte. We rijden naar het noorden, en dat is merkbaar. De palmbomen maken plaats voor Redwoods, en de temperatuur daalt. Helaas is het vandaag ook nog eens bewolkt, en dat helpt ook niet. Langs dit gedeelte liggen veel zogenaamde State Parks. We ervaren de rust van de ongerepte natuur na het hectische Los Angeles, de weinige mensen danwel auto’s die we tegenkomen en ons SUVje doet goed z’n (haar?) werk. Na een klein half uurtje te hebben gereden komen we langs een zogenaamd Vista Point, een uitkijkpunt, waar het extreem druk is. Ik kijk om (Nicolien houdt blik op de weg) en zie (wat ik in eerste instantie dacht) allemaal zeehonden! We stoppen bij het volgende Vista Point en Nicolien, die nog niets gezien had, roept de Oohs en Aaahs uit! Het zijn er veel, het blijken zeeolifanten te zijn en ze maken een hoop herrie, iets dat tussen grommen en boeren in zit. Rare beesten…

In plaats van de rechte wegen van het eerste gedeelte loopt Highway 1 nu kronkelend langs de kuststrook. Er is weinig tot geen beschaving te ontdekken: ondanks de schoonheid van het landschap vind je hier geen luxe resorts of luxe villa’s voor de happy and richy few. Hooguit een paar campings (met tankstation, gelukkig!) en een ranger-office in een State Park. Pas naarmate we dichterbij San Francisco komen komt er meer bebouwing. De ruwheid van het landschap is nagenoeg onaangetast, en dat maakt het heel mooi. Aan de ene kant bergen, aan de andere kant de Pacific ofwel Grote Oceaan. Voor ons in ieder geval landschappen die wij niet kennen.

Voor ons eindigt de tocht langs Highway 1 na de Golden Gate bridge. Even nadat we San Francisco binnenrijden worden de staanders van de brug al zichtbaar. Na de laatste bocht doemt ‘ie in volle glorie op, behoorlijk indrukwekkend. Met de videocamera draaiend rijden we deze immense brug over. Helaas is het nog steeds bewolkt, in de zon zal deze brug er nog mooier uit zien. Na de brug is er weer een Vista Point, alwaar we stoppen. Nicolien had al eerder een lange broek aangetrokken, en ook ik verruil de korte broek voor een lange. Zelfs de jas blijkt nodig te zijn: er staat een erg koude wind. We maken snel wat foto’s van de brug, Alcatrez (we hebben kaartjes gekocht voor de Night tour als we weer in San Francisco komen, eind volgende week) en van de skyline van San Francisco. Gezien de temperatuur en de tijd stappen we weer snel de auto in, op weg naar Napa Valley. En gelukkig komt de zon ineens tevoorschijn!

De omgeving van dit deel van Californië (we rijden voor het eerst landinwaarts) doet een beetje denken aan Frankrijk, mede ook door de vele wijnvelden en het bergachtige terrein. Helaas zijn de Amerikanen niet zo erg goed in bewegwijzering als de Fransen, en is de Rand McNally Roadmap lang niet zo gedetailleerd als de Michelin Atlas France… We rijden niet helemaal de geplande route, en moeten ons plan aanpassen. We rijden tot St. Helena in plaats van Calistoga. Onze reisgids heeft enkele adressen van Spa resorts, niet de goedkoopste. De eerste die we bezoeken is dicht, ondanks office hours van 8 am tot 10 pm. Zo te zien is het ook niet echt wat we zoeken. Het tweede hotel, Vineyard Inn, heeft nog een suite voor $230. Dat vinden we wat te duur. Het motel er tegenover, El Bonita, biedt een kamer voor $100 (normaal $130). Dat vinden we ok en nemen de kamer. Omdat we gisteren rond dezelfde tijd aankwamen in Morro Bay en veroordeeld waren tot deTaco Bell (soort McDonalds, maar dan met Mexicaans fastfood) omdat alle restaurants al gesloten waren, pakken we niet eerst uit maar rijden we gelijk naar het dichtstbijzijnde visrestaurant (Go Fish), alwaar we prima eten. Niet te vet, niet alles afgetopt met mayo of sour cream, of alles gefrituurd. Als voorgerecht wat sushi, als hoofdgerecht een tonijn-steak met een lekker glas Chardonnay (op z’n Amerikaans uitgesproken). Het motel is prima, schoon, en heeft gratis internet. Tot nu toe alleen in LA moeten betalen daarvoor, op de andere plaatsen altijd wel een (onbedoeld) gratis onbeveiligd draadloos netwerk kunnen vinden.

Morgen dus Napa Valley, en daarna op weg naar Stockton. Tot later!