Vandaag staat Yosemite op het programma. Gisteren hebben we alvast een motel geboekt net buiten Yosemite, want we verwachten na Yosemite niet al teveel mijlen meer te kunnen maken. We slapen dus in Lee Vining… Maar eerst Yosemite!

We vertrekken vandaag vanaf Sutter Creek. Nicolien vertelde gisteren al over dit dorpje. We rijden vandaag over Highway 49, waar Sutter Creek ook aan ligt, richting het zuiden. Het is prachtig weer, dus dat belooft wat! Onderweg komen we een aantal lodging trucks tegen, die lange boomstammen vervoeren. Over het algemeen zijn deze trucks zich bewust van hun grootte en snelheid: ze laten het kleinere verkeer voor gaan als ze de mogelijkheid hebben om aan de kant te gaan. Ergens is dat mis gegaan vandaag op de ‘49’. We hebben ongeveer een half uur stil gestaan. Onze voorganger in de file hoort dat er een ongeluk is geweest met zo’n truck en twee auto’s. Als we na een half uur voorbij een van de twee wagens rijden, vragen we ons af hoe de bestuurder er aan toe zal zijn: er is weinig meer van de voorkant over. De truck mankeert niets.

Het blijft mooi weer, en als de bordjes ‘Yosemite’ verschijnen worden we toch wel een beetje zenuwachtig. Alhoewel we de boeken er goed op nageslagen hebben, weten we eigenlijk niet goed wat we moeten verwachten. Onderweg komen we veel vervelende toeristen tegen, herkenbaar aan het vele gerem bij iedere bocht. Wij zijn inmiddels zo gewend aan ons SUVje dat wij dat niet meer doen :-). Aangekomen bij de gate van Yosemite betalen we $20,- en mogen naar binnen. Maar er verandert eigenlijk niet zoveel: het landschap is hetzelfde als 500 meter voor de gate. Met andere woorden: Yosemite binnengaan is niet de Beekse Bergen binnengaan. Maar als we eenmaal verder rijden begrijpen we wel waarom Yosemite een must-see is: prachtige natuur, grote bomen, mooie uitzichten, grote rotsen, mooie watervallen. En we rijden nog geen kwartier als we een kleine menigte het bos in zien turen. We stoppen en turen mee: een beer! De beer trekt zich niets aan van zijn publiek, zoekt door naar eten, en als de mensen te dichtbij komen (binnen 30 meter) dan gaat hij (zij?) verder het bos in.

Wat ze in Yosemite beter hadden kunnen organiseren, is markeren wat de highlights zijn, als je op een Vista Point bent. We weten niet of we Half Dome hebben gezien. Verder zijn er vele trails (wandelingen) naar bezienswaardigheden, maar voor de eendaagse toerist zijn deze te lang. Wellicht dat het vanwege de natuur niet anders kan, maar dat maakt het toch voor de bezoeker op doorreis minder interessant. Met andere woorden: wil je Yosemite ‘doen’, dan zul je er moeten overnachten en wandelingen maken. Hoe dan ook: we hebben erg genoten, en stellen onze verwachting van de volgende National Parks bij: het is prachtig natuurschoon, maar te groot om alles te kunnen zien.

Als we verder rijden naar Lee Vining wordt het kouder, de lucht betrekt en het begint zelfs te regenen. We komen duidelijk aan de regenkant, of de koude kant van de bergen. Het landschap verandert ook, we zien meer sneeuw, de vegetatie wordt minder en het begint op een maanlandschap te lijken. We doen de ramen en het dakraam van de auto maar dicht: het wordt te koud en het regent. We gebruiken de airco niet van de auto: ten eerste zijn de temperatuurverschillen tussen in en uit de auto dan te groot, en daarbij scheelt het benzine… Hollanders! Dat blijkt ook uit de inhoud van de achterbak: we hebben plastic bestek, weggooi-borden, jam, pindakaas, smeerkaas en brood mee. Dat is beter dan 2 weken lunchen met hotdogs, hamburgers en fried onion rings. Ik moet Nicolien wel eraan helpen herinneren om genoeg water te drinken, want dat is gezien de temperatuur wel verstandig.

Aangekomen in Lee Vining betrekken we ons motel: Lake View Lodge. Klinkt fantastisch, maar is  gewoon een standaard motel. De site (zie de link onder het kopje Hotels, links op de hoofdpagina) ziet er prachtig uit, maar het motel zelf is standaard. En Lee Vining is helemaal weinig waard: er wonen 397 mensen (staat op het plaatsnaambordje), de totale plaatselijke bevolking werkt of eet in het enige restaurant dat open was (alwaar we prima hebben gegeten, on-Amerikaans redelijk gezond) en er zijn 5 straten: 1st, 2nd, A, B & C street. We zullen hier niet verdwalen…

Morgen Death Valley. Dat betekent: genoeg benzine, genoeg water en genoeg proviand. Je weet maar nooit… Tot later!

PS: Pap, sterkte vandaag! We denken aan je.