Vandaag de eerste dag Melbourne, de eerste hele dag bedoel ik dan. Gisteren waren we natuurlijk al in Melbourne aangekomen, maar met 30 minuten vertraging en een taxichauffeur die zijn TomTom niet op het adres van ons hotel ingesteld kreeg was het toch pas tegen 21u dat we in onze hotelkamer waren. Aangezien we niet veel meer gegeten hadden dan enkele Australische snickers, wat nep-winegums, een salade en muffins hadden we wel trek, en dus hebben we toch nog ‘wat’ van Melbourne gezien gisteren. We kregen als tip om bij Soprano’s te gaan eten, twee straten verder. Prima gegeten, en gezien de roomservice-kaart was de tip wel begrijpelijk: het hotel (dat ook prima is) heeft geen eigen restaurant en betrekt de roomservice van… Soprano’s.

Vanochtend eerst op zoek naar een ontbijt-tentje. Wat schetste onze verbazing toen we het hotel uitliepen: twee straten de andere kant op kom je op de Southbank (okee, dat wisten we wel), maar dat zit vol met veel betere en leukere eettentjes dan de Soprano’s…. Anyway: in Sydney hebben we heerlijk ontbeten bij Starbucks. Dat zat om de hoek en was dus een gemakkelijke keuze. We gingen dus ook hier op zoek naar een Starbucks. Niet dat we niet iets anders willen proberen, maar we hadden weer eens problemen met onze internetverbinding op de kamer. Vergeleken met onze reis in het Zuidwesten van de VS, waar we veelal gratis wireless internetverbindingen hadden in de hotels/motels, is de wereld veranderd. Of: hier in Australië bieden ze geen gratis draadloos internet aan. Hoe dan ook: af en toe, op een willekeurige straathoek, probeer ik met mijn iPhone een gratis internetverbinding op te pikken, maar dat is tot nu toe maar 1x gelukt. In ons hotel dus ook geen draadloos internet, en net als in Sydney werkte de bedrade verbinding ook niet. In Sydney hadden we nog het idee dat dat misschien aan mijn Macbook zou kunnen liggen (alhoewel ik als Apple-fanboy me dat natuurlijk niet kon voorstellen), maar Maintenance man Paul bracht oplossing (een andere kamer waar het prima werkte). Hier wilde ik niet weer Maintenance erbij halen, dus vanochtend maar naar de Starbucks, waar ze wireless internetverbinding ‘voah weinagh’ hebben. Zodoende konden weer een artikeltje uploaden, evenals foto’s en een mailtje naar onze reisagent (zie artikel van Nicolien van gisteren) versturen. Na de foutieve reservering voor de trein, kwamen we gisteren ook tot de ontdekking dat onze reservering in het Melbourne hotel geannuleerd was. Gelukkig had het hotel nog een kamer voor ons beschikbaar, maar dat had ook anders kunnen lopen. Kortom, een mailtje aan de reisagent leek ons wel gepast.

Na het ontbijt zijn we naar de Botanische tuin van Melbourne gegaan. Langs de Yarra gelopen, door wat voorprogramma-parken, langs de boat-houses (Frank, jouw straatje. De Bosbaan is oke, de Amstel is zeker mooi, maar de Yarra is toch een ander gezicht… Ik zou zeggen: get well, and prepare yourself! Hou je taai!) op weg naar wat de mooiste botanische tuin van Australie moet zijn. En met 34 graden is dat geen straf, alhoewel het wel warm was (ik hoop dat jullie in NL de tuin winterklaar hebben… vorst aan de grond 🙂 ). De botanische tuin was erg prachtig. Mooie bomen, struiken, bloemen, een heerlijke kruidentuin. Voor ons als kersverse tuinbezitters een prima ochtendbesteding! En de tuin lag precies op de route naar het MCG…

MCG… Melbourne Cricket Ground. Cricket is hier, naast Aussie Rules football de volkssport. De sport van runs, overs, wickets. En wij hebben vandaag voor Melbourne-begrippen het heilige der heiligen mogen betreden. We hebben een rondleiding gekregen door het stadion van de Melbourne Bushraiders. Zeg maar de Amsterdam Arena van Melbourne, het Ajax van Melbourne. Onze gids Dorothy, een gezette gepensioneerde dame, had naar eigen zeggen een leuke groep: two guys from Holland, twee gasten uit Sydney (zeg maar twee kakkerlakken voor Melbourne begrippen) en twee uit Melbourne. De rondleiding zou een uurtje duren, maar we zijn zeker 1,5 uur weggeweest. Erg leuk, en mijn sporthart ging zeker sneller kloppen. Go Bushraiders, fans forever!

Na de rondleiding wilden we nog wat zien van Melbourne, de stad zelf. Het was inmiddels drie uur, en aangezien we morgen onze camper gaan ophalen en het echte stedelijke gebied zouden verlaten wilden we nog wat inkopen doen. Ik heb twee hempjes gekocht, en morgen moeten we nog even op zoek naar een autolader voor de iPhone en hempjes voor Nicolien. T-shirts zijn namelijk toch net te warm voor dit weer. We kwamen op wat DE winkelstraat van Melbourne moet zijn. Mij deed het een beetje denken aan de Nieuwendijk in Amsterdam van begin jaren ’90. Beetje goedkoop, veel lelijke uithangborden met tussendoor wat goedkope eettentjes. Kleine tegenvaller, maar we gaan morgenochtend de zijstraatjes eens bekijken.Vanavond gezellig en zalig gegeten aan de Southbank, bij ‘LeftBank’ (tip-tip-tip!!), wat een heerlijkheden. We zaten lekker buiten, maar dat kan wel met 25 graden in de late avonduren. Morgen wordt overigens 39 graden verwacht (pfieuw…). We klagen niet 🙂

Morgen nog een halve dag Melbourne en dan de camper halen. En daarmee begint het volgende hoofdstuk van onze reis. En de eerste alinea’s van dat hoofdstuk beslaan de ontmoeting met tante Corrie, de een na oudste zus van mijn vader. Alhoewel ik haar maar een paar keer gezien heb in mijn leven, ik denk dat ze al zeker 40 jaar hier woont, is ze nu al een fijne tante. Mijn vader en tante Corrie hebben elkaar veel geschreven, en ze was heel erg betrokken, helaas op afstand, bij de ziekte van mijn vader. Ik ga dus familie ontmoeten hier, en zij familie uit Holland, ongetwijfeld met een heel speciaal gevoel. We kijken er erg naar uit. De videocamera, die we nog niet hebben gebruikt hier, is opgeladen met een vers bandje erin. Jullie lezen, horen en zien van ons!