Trillende lippen
Vandaag de eerste hele dag in Alice Springs, of zoals door de Australiërs liefkozend ‘Alice’ genoemd. Een bijzondere stad, zo midden in de Red Centre. Als je 10 km een willekeurige kant op rijdt dan ben je weer midden in de woestijn, en dan getuigt niets van de relatieve drukte in Alice. Alhoewel, drukte… Zoals Nicolien al gisteren vertelde zijn hier veel Aboriginals. En die maken zich niet zo druk, uitzonderingen daargelaten. Laat ik beginnen met een voorbehoud: er zijn zeker Aboriginals die een zinnige dagbesteding hebben, werken, verzorgd rondlopen en niet meer overlast veroorzaken dan jij en ik. Echter: het merendeel dat wij zien ligt op het gras in de schaduw, of slentert doelloos in het rond. En maken zich, zo naar het schijnt, dus niet druk. Het geeft ons een wat ongemakkelijk gevoel, omdat we niet weten wat we van dit gedrag kunnen verwachten. En het roept ook vele vragen op. Hoe dan ook: het is het beeld van de stad, en als je daar langs kijkt dan is Alice Springs best leuk en gezellig.
In Alice (laat ik ook maar Alice zeggen) heeft Flying Doctors een post zitten, inclusief visitors centre. We zijn daar vanochtend naartoe gegaan en hebben een hele interessante film gezien, een mooi museum en een korte presentatie van een van de vrijwilligsters. Het werk van de Flying Doctors is van levensbelang voor de mensen die in de Outback leven. Vanuit Alice bestrijken ze een gebied van 1200 km doorsnede. Met vliegtuigen, maar ook telefonisch leveren ze medische diensten aan de Australiërs en de mensen die de Outback bezoeken. De Flying Doctors zijn voor veel bewoners ook de huisarts, maar ze kunnen ook levensreddende hulp leveren. In het filmpje werd duidelijk dat dat nog niet gemakkelijk is in de Outback. Als een vliegtuig in het donker op een landingsbaan moet landen, dan moet deze verlicht worden. Het gebrek aan elektriciteit in deze gebieden maakt dat de landingsbaan met vuurpotten verlicht wordt. Overigens is een deel van Stuart Highway, de snelweg die van Adelaide naar Darwin loopt en die wij ook gereden hebben, ook in gebruik als landingsbaan. Als deze nodig is, dan moet een lokale vrijwilliger ervoor zorgen dat dit stuk snelweg afgezet wordt. Kortom: het is even wat anders dan even naar de EHBO. Het is mooi werk lijkt ons, de bewoners zijn de Flying Doctors zeer dankbaar. Misschien een mooie combi voor de lezers van onze site met een medische achtergrond (Amanda, Joris, Jan K, Erik, Denise, Marleen, Ralf, collega’s van Nicolien, …) en Peter (alvast gefeliciteerd trouwens)? Overigens verbazingwekkend dat de overheid alleen financiële steun geeft voor de medewerkers. Alle apparatuur, inclusief de vliegtuigen, moeten door donaties bij elkaar gespaard worden. Wij hebben ons steentje bijgedragen.
Na dit leuke en interessante bezoek zijn we wat door de winkelstraat van Alice gelopen. We hebben de nodige souvenirs gekocht, wat geluncht en de tijd een beetje gedood. We wilden namelijk om 14:30 meedoen met de didgeridoo workshop. En zo geschiedde. Allebei met een didge, een plastic bordje eronder (om het speeksel van beginners op te vangen dachten we) en vol verwachting wachtten we de instructies af. En het is heel simpel: gewoon een beetje trillen met je lippen en wat geluidjes maken. Maar dat is de theorie. De praktijk is wat lastiger, maar het is ons gelukt! Binnen 30 minuten kregen we geluid uit de houten paal. Het vergt nog wat meer oefening om er verschillende tonen uit te krijgen, en wellicht dat we thuis verder gaan. Maar de basis is gelegd! Het moeilijke zal zijn om zogenaamd circulair te ademen: tegelijkertijd inademen door je neus en uitademen door je mond. Dat is les 4, we hebben nu les 1 en 2 gehad. Zaterdag gaan we een didgeridoo-show bijwonen hier, wordt erg leuk denken we. We zijn op de camping (als de buren er niet zijn) al hevig aan het oefenen… prrrt, prrrt!
We hebben nog twee dagen hier in Alice, voordat we zondag onze rammelbak gaan inleveren. Morgen gaan we naar de West MacDonnell ranges, o.a. Simpsons Gap en Standley Chasm bezoeken. Die zijn het mooist in de middag, alleen is het dan ook het heetst van de dag. Vandaag was het 36 graden hier, dus dat houdt ook voor morgen in dat we goed moeten smeren en veel water moeten drinken. Zaterdag zullen we een begin moeten maken met het pakken van de koffers voor de vlucht van zondag naar Cairns. Dat wordt nog even puzzelen, aangezien we meer mee terug willen nemen dan we heen in onze koffers hadden. We hebben al even gekeken naar het opsturen van bepaalde dingen naar huis, maar dat is een dure aangelegenheid. We hopen dat we niet aangeslagen gaan worden voor overgewicht (van de koffers dan, hè…).
See you later!
Vandaag de eerste hele dag in Alice Springs, of zoals door de Australiërs liefkozend ‘Alice’ genoemd. Een bijzondere stad, zo midden in de Red Centre. Als je 10 km een willekeurige kant op rijdt dan ben je weer midden in de woestijn, en dan getuigt niets van de relatieve drukte in Alice. Alhoewel, drukte… Zoals Nicolien al gisteren vertelde zijn hier veel Aboriginals. En die maken zich niet zo druk, uitzonderingen daargelaten. Laat ik beginnen met een voorbehoud: er zijn zeker Aboriginals die een zinnige dagbesteding hebben, werken, verzorgd rondlopen en niet meer overlast veroorzaken dan jij en ik. Echter: het merendeel dat wij zien ligt op het gras in de schaduw, of slentert doelloos in het rond. En maken zich, zo naar het schijnt, dus niet druk. Het geeft ons een wat ongemakkelijk gevoel, omdat we niet weten wat we van dit gedrag kunnen verwachten. En het roept ook vele vragen op. Hoe dan ook: het is het beeld van de stad, en als je daar langs kijkt dan is Alice Springs best leuk en gezellig.
In Alice (laat ik ook maar Alice zeggen) heeft Flying Doctors een post zitten, inclusief visitors centre. We zijn daar vanochtend naartoe gegaan en hebben een hele interessante film gezien, een mooi museum en een korte presentatie van een van de vrijwilligsters. Het werk van de Flying Doctors is van levensbelang voor de mensen die in de Outback leven. Vanuit Alice bestrijken ze een gebied van 1200 km doorsnede. Met vliegtuigen, maar ook telefonisch leveren ze medische diensten aan de Australiërs en de mensen die de Outback bezoeken. De Flying Doctors zijn voor veel bewoners ook de huisarts, maar ze kunnen ook levensreddende hulp leveren. In het filmpje werd duidelijk dat dat nog niet gemakkelijk is in de Outback. Als een vliegtuig in het donker op een landingsbaan moet landen, dan moet deze verlicht worden. Het gebrek aan elektriciteit in deze gebieden maakt dat de landingsbaan met vuurpotten verlicht wordt. Overigens is een deel van Stuart Highway, de snelweg die van Adelaide naar Darwin loopt en die wij ook gereden hebben, ook in gebruik als landingsbaan. Als deze nodig is, dan moet een lokale vrijwilliger ervoor zorgen dat dit stuk snelweg afgezet wordt. Kortom: het is even wat anders dan even naar de EHBO. Het is mooi werk lijkt ons, de bewoners zijn de Flying Doctors zeer dankbaar. Misschien een mooie combi voor de lezers van onze site met een medische achtergrond (Amanda, Joris, Jan K, Erik, Denise, Marleen, Ralf, collega’s van Nicolien, …) en Peter (alvast gefeliciteerd trouwens)? Overigens verbazingwekkend dat de overheid alleen financiële steun geeft voor de medewerkers. Alle apparatuur, inclusief de vliegtuigen, moeten door donaties bij elkaar gespaard worden. Wij hebben ons steentje bijgedragen.
Na dit leuke en interessante bezoek zijn we wat door de winkelstraat van Alice gelopen. We hebben de nodige souvenirs gekocht, wat geluncht en de tijd een beetje gedood. We wilden namelijk om 14:30 meedoen met de didgeridoo workshop. En zo geschiedde. Allebei met een didge, een plastic bordje eronder (om het speeksel van beginners op te vangen dachten we) en vol verwachting wachtten we de instructies af. En het is heel simpel: gewoon een beetje trillen met je lippen en wat geluidjes maken. Maar dat is de theorie. De praktijk is wat lastiger, maar het is ons gelukt! Binnen 30 minuten kregen we geluid uit de houten paal. Het vergt nog wat meer oefening om er verschillende tonen uit te krijgen, en wellicht dat we thuis verder gaan. Maar de basis is gelegd! Het moeilijke zal zijn om zogenaamd circulair te ademen: tegelijkertijd inademen door je neus en uitademen door je mond. Dat is les 4, we hebben nu les 1 en 2 gehad. Zaterdag gaan we een didgeridoo-show bijwonen hier, wordt erg leuk denken we. We zijn op de camping (als de buren er niet zijn) al hevig aan het oefenen… prrrt, prrrt!
We hebben nog twee dagen hier in Alice, voordat we zondag onze rammelbak gaan inleveren. Morgen gaan we naar de West MacDonnell ranges, o.a. Simpsons Gap en Standley Chasm bezoeken. Die zijn het mooist in de middag, alleen is het dan ook het heetst van de dag. Vandaag was het 36 graden hier, dus dat houdt ook voor morgen in dat we goed moeten smeren en veel water moeten drinken. Zaterdag zullen we een begin moeten maken met het pakken van de koffers voor de vlucht van zondag naar Cairns. Dat wordt nog even puzzelen, aangezien we meer mee terug willen nemen dan we heen in onze koffers hadden. We hebben al even gekeken naar het opsturen van bepaalde dingen naar huis, maar dat is een dure aangelegenheid. We hopen dat we niet aangeslagen gaan worden voor overgewicht (van de koffers dan, hè…).
See you later!