Het is zaterdagmiddag als ik dit typ. We hebben even niets van ons laten horen, doordat internetverbindingen schaars zijn. Dat neemt niet weg dat we gewoon onze avonturen blijven typen, het duurt alleen even voordat we het kunnen plaatsen op onze blog. Voordeel voor de trouwe lezer is wel dat we zodoende nu twee stukjes gaan plaatsen. Vergeet dus niet Martijns verhaal te lezen over ons bezoek aan tante Corrie (hieronder geplaatst).

We zijn onderweg! Met onze huis-op-wielen. Het is een heel avontuur, en wat is het hier prachtig.. Na Phillip Island zijn we richting the Great Ocean Road gegaan. Wat inhield dat we eerst richting Melbourne, en rond Phillip Island en French Island moesten rijden. We hebben hier wat meer gezien van de dorpen net buiten Melbourne. Zeker de plaatsen aan de kust zijn een lust voor het oog. Fantastische stranden, prachtige beach houses. Het leven is goed ten zuiden van Melbourne. Onvoorstelbaar hoe helder het water hier is. En hoe schoon de stranden. Het klinkt vrij voor de hand liggend, maar Australie is natuurlijk een en al kust (logisch met een eiland) Dit houdt in dat er voldoende stranden zijn, zodat men niet hutjemutje op een en hetzelfde stukje strand wil vertoeven. Kortom, drukke stranden hebben we nog niet gezien. En respect voor de mooie kust zet de mensen aan om de stranden ook schoon te houden. En dat loont. Stranden schoon van overbevolking en van afval.

Bij Sorrento zijn we de boot opgegaan en hebben we de definitieve oversteek gemaakt naar the Great Ocean Road. Een populair stukje Australie. Toch niet overdreven druk. En dat is maar goed ook, want rijden langs the Great Ocean Road vereist aandacht, en zo min mogelijk afleiding. Wat een gekronkel. Gelukkig voldoende plaatsen langs de kust waar gestopt mag worden, zodat ook de bestuurder af en toe even mag genieten van het waanzinnige uitzicht en niet afhankelijk is van het reisverslag van de bijrijder. En als je dan op zo’n uitzichtpunt staat zie je zee, zee, en nog eens zee. Maar wat een prachtige zee. En kijk je achterom, dan zie je nog meer pracht en praal. Bebossing op de kust van the Great Ocean Road doet aan als tropisch regenwoud. Ogen tekort.

Ons plan was om gisteren in Lorne te stoppen. De kaart liet ons wat campersites zien, waaronder een campersite vlak voorbij Lorne. We zijn deze waarschijnlijk voorbij gereden. En maar goed ook. Een kilometer of 10 verder kwamen we een camping tegen aan de Cumberland river. Ver van alle bewoonde gebieden en midden in de natuur. Hier hebben we ons kamp opgeslagen. Aan de rivier, midden in een prachtig natuurgebied. En genietend van het geluid van een kabbelende rivier, en het gekraai en gegrom van enkele ongedefinieerde dieren hebben we lang zitten borrelen. Uiteindelijk hebben we de camping barbie (BBQ) opgezocht en hebben we met de locals ons vlees gebraden. De camping wordt voornamelijk bezocht door mensen uit Melbourne die het weekend daar doorbrengen. Wat een zaligheid…

En nu, nu staan we aan de kust, in Apollo Bay, en hebben we zowaar een internetverbinding gevonden. Tijd om weer eens wat van ons te laten horen. Maar het moet snel, want we gaan we verder. Vanavond bij zonsondergang hebben we een afspraak met 12 apostelen. Die schijnen een juweeltje voor het oog te zijn bij zonsondergang. En daar houden we wel van..